Nalaženje mira koji nedostaje
Vodič kroz budističku meditaciju
Ađahn Amaro
Prevod Leo Pravda
Samo za besplatnu distribuciju, kao dar Dhamme
O meditaciji u hodu
Među raznim aspektima duhovnog treninga u Šumskoj tradiciji, od onih koji naglašavaju telesnu dimenziju, naročito se ističe jedan – meditacija u hodu. Izvan izvesnih budističkih krugova ovo nije toliko poznato kao metoda treniranja uma.
Za većinu ljudi reč "meditacija" odmah dovodi u um sliku nekoga ko sedi u lotosovom položaju sa blago zatvorenim očima, ispravnim leđima i spokojnom pojavom. Kada žele da dodaju utisak duhovnog elementa u svojim obećanjima, čak i najmaterijalističkije od korporacija, kao što su proizvođači automobila, kompanije kreditnih kartica ili prodavci životnog osiguranja, koriste ovu arhetipsku sliku.
U mnogim sistemima budističke meditacije, a naročito u Šumskoj Tradiciji, međutim, običaj je i smatra se vrlo blagotvornim da se periodi sedeće meditacije, koje obično traju oko sat, pomešaju sa odgovarajućim periodima meditacije u hodu, istog trajanja. To je praksa koju je Buda razvio i održavao tokom svojeg života.
Metodologija je vrlo jednostavna:
Na što ravnijem tlu koje možete da nađete odredite put dužine od 20 do 25 metara i utvrdite šta će vam biti dve krajnje tačke – recimo između nekog kamena na jednom kraju i velikog drveta na drugom. Pre nego što počnete praksu hodanja, stojite mirno na jednom kraju uspostavljenog puta i pomerite pažnju uz i niz telo, da uspostavite svest prisustva tela i da se opustite pre početka. Kada je svesna pažnja na telo osnažena, počinjete da hodate.
Postoji veliki broj različitih objekata fokusa koji mogu da se koriste tokom meditacije u hodu, baš kao i u sedećoj meditaciji, no uglavnom je najpristupačnije jednostavno osećati kako stopala dodiruju tlo dok se hoda uzduž laganim, prirodnim hodom. Kad um odluta u sećanja i planove, ili je ometen različitim viđenjima i zvucima, jednostavno nastavite da otpuštate i da vraćate pažnju na sadašnji trenutak, vraćajući se na osećaje stopala niz put.
Na ovaj način telo i njegovi pokreti, koji osciliraju između dva kraja staze, postaju kao osećaj daha, koji oscilira između udisanja i izdisanja. Dakle, ovaj prirodni ciklus služi kao tačka fokusa, dovodeći pažnju ka stvarnosti sadašnjosti i ima umirujući uticaj na mnoge vrste rastrojenih misli.
Kada je meditacija u hodu dobro razvijena, unutar nje može da se nađe umirenost bića, duhovna odmornost koja je lako uporediva sa onime koja postoji u stacionarnijim vidovima sedeće meditacije. Otkrivate da je tu jasna svest o pokretima tela, ali, pošto je svest uvek "ovde", postoji nepokretnost što sačinjava okruženje unutar koga se pokret odvija. To je ono što je Ajahn Chah nazivao bivanjem poput "mirne, tekuće vode".